پرورش استعدادهای دانش‌آموزان ناسازگار
تردیدی نیست که تدریس خودش به اندازۀ کافی دشوار است، چه برسد به اینکه از معلم‌ها انتظار داشته باشیم تا دانش‌آموزان را تشویق کنند به رفتار بد و گستاخانه، آن هم به امید اینکه بچه‌ها در بزرگسالی تبدیل شوند به متفکرانی اصیل؛ اما با این‌حال، روش‌هایی وجود دارد تا معلم‌ها بتوانند چنین رفتاری را تشویق و محدود کنند.
معلم‌ها می‌توانند با هدف کمک به دانش‌آموزانی که اهل سرکشی و لودگی در کلاسند، کلاس‌های درس استعداد-محوری درست کنند تا آن‌ها بتوانند ارزش توانایی‌هایشان را دریابند و آن‌ها را به‌نحوی مثبت، از نو به‌کار گیرند، به جای آنکه به‌دنبال جلب توجه منفی باشند.
نمی‌شود منکر شد که ممکن است افراد سرکش، چه در داخل و چه در خارج از کلاس، خطرناک باشند. در سرکشی طبیعتی ذاتاً مخرب وجود دارد. دانش‌آموز مخلّ می‌تواند محیط یادگیری مثبت برای خودش، دیگران و معلم را کاملاً از بین ببرد و پذیرش افراد سرکشِ خطرناک نیز می‌تواند در جای دیگری تأثیر منفی بگذارد.
با این‌حال، برچسب‌زدنِ همیشگی روی آنان به‌عنوان بیگانۀ سرکش، موجب می‌شود تا حمایت زیادی میان دوستانشان به دست آورند. گرچه دانش‌آموز لوده، کودک زودرنج و دانش‌آموز تنبل می‌تواند برای معلم و مدرسه دردسر ایجاد کند، ولی آن‌ها معمولاً توانایی‌هایی دارند که آموختنی نیست.
آن‌ها معمولاً انسان‌هایی باشهامت، صریح، مقاوم و خلاق هستند؛ کودکانی که نمی‌توانند دانش‌آموزانی خوب یا کارمندانی باشند که «محکم دست می‌دهند»، اما درعوض، از آن دسته کسانی می‌شوند که مسیرهای جدید را برای دیگران می‌گشایند و نشان می‌دهند.
سارا غلامی
23تیر96
saragholami.blog.ir
